من یه زنم ....

من یه زنم ... زنی از بی نهایت... زنی خالق
خالق تو !خالق عشق! خالق اشک!... رنگ نگاهت, صدایت همه از من است
پس مرا انکار نکن ا
نکار من انکار وجود توست...

دردم می آید از ژست روشنفکریت.
مــن وقـتـی زنــــم
کــه تـــو بـــاور داشتــه بـــاشــی مـــردی ...
یادمان باشد که خشونت افسانه نیست بلکه واقعیت است و همیشه تا نزدیک گوش خود نبینیم اش تصور میکنیم چیزیست که تنها در فیلم ها و قصه اتفاق میافتد نسبت به آن آگاه باشیم و برای رفع آن مبارزه کنیم خشونت فقط تنبیه بدنی یا آزار جسمی نیست خشونت میتواند در کلام و سخن هم باشد.

وقتی آدما میگن بارون رو دوست داریم ولی تا بارون میاد چتر باز میکنن...
وقتی میگن پرنده رو دوست داریم ولی تو قفس نگهش میدارن...
باید از دوست داشتن آدما ترسید!
عجب جنسیست این لعنتی
که شب و روز نگرانم میشوند اما
نه برای بودنم.... !!!
بِکر بودنِ فکرم و نگاهم فراموش میشود و گاهی میاندیشم که چگونه
در عبور از متلك‌ها و تبعيض‌ها و تحقيرها، زن شده‌ام و زن مانده ام .
از بالا به اين شهر بزرگ نگاه میکنم
زيبايي، عشق، بوسه نمي‌بينم
از آن بالا، بالاتر از ابرها
زنان پيچيده در سياهي را مي‌بينم
ـآيا بدن‌هاي آن‌ها متعلق به خودشان است؟ یا همچون سیری (زن خوش صدای داخل گوشی تلفن ) که فقط به فرض زن بودن در طول موجهای کوتاه و بلند و نوسانات اینترنتی است که موجودیت پیدا میکنند .
من یک زنم من سیری بی روح بی هویت داستان یک احساس نیستم که با مردی هرگز نخوابیده باشد .
تاریخ را مردان پر هیاهو مینویسند...
و بدون اینکه بدانند قهرمانان داستانهایشان زاده چه کسانی بوده اند ...!
من زنی هستم آزاد!
در فطرت من حیا نهاده شده.
می دانم کجا باید شرم کنم و کجا می شود رها بود.
تو به من نیاموز.
من یك زنم با روحی طغیان گر وبا قلبی سرشار از عاطفه زنانگی
پس اگر آدرس را اشتباهی آمدی برگردید اینجا كسی از تنهایی نمرده است!!!
من زنم
اشکم نمادی از ضعفم نیست که تو برایش دل بسوزانی....
یاد آوره اینست که
ظرافت هایم را به دست فراموشی سپرده ای
من پرم از مهربانی ، زیبایی و احساس.

و اشک...این صدای قلطان مرواریدهای وجود منه که یکی دیگر از ظرافت های من است ....

خیلی وقته به غارم سر نزده ام ..........